Lumière

Dim dam talé lam vacarme S'en va dans Lumi éternam Et Gustave dôme guardéam Dilim dili lili lam Lutece séra dolilom séram Dim dim da dada dim dim da dada dim da lilam Dim dim da dada dim dim da dada dim da lilam Dans là-haut Sera ravi Les toits à ce Renoir Griffera Clair-Obscur Trouble de rature, courbera Eiffel Clair-Obscur Guardéo peinture, trouvera sans elle Clair-Obscur Trouble de rature, courbera Eiffel Clair-Obscur Guardéo peinture, trouvera sans elle Au Clair-Obscur Trouble rature Clair-Obscur Guardéo peinture Clair-Obscur Trouble de rature, courbera Eiffel Clair-Obscur Guardéo peinture, trouvera sans elle Clair-Obscur Trouble de rature, courbera Eiffel Clair-Obscur Guardéo peinture, trouvera sans elle Au Clair-Obscur Trouble rature Clair-Obscur Guardéo peinture Clair-Obscur Trouble de rature, courbera Eiffel Clair-Obscur Guardéo peinture, trouvera sans elle Clair-Obscur Trouble de rature, courbera Eiffel Clair-Obscur Guardéo peinture, trouvera sans elle

Przytłoczony szumem słów, W ciszy wieczności zatonę. Gustaw, wśród katedr swoich snów, Rozmyty w nieskończoność toniemy. Lutecja błyszczy jak sen, jak myśl ulotna, Cichym dźwiękiem niesie nas jak piosenka zwrotna. Cichym dźwiękiem niesie nas jak piosenka zwrotna. Gdzieś na dachach, Dusza radość sięga, Renoir maluje, gdy dzień blednie. Półmrok w sercu drży, Kreśląc znów linie wieży, co skryty wspomnieniem. Półmrok w sercu drży, Obraz bez niej pełen tęsknych spojrzeń. Półmrok w sercu drży, Kreśląc znów linie wieży, co skryty wspomnieniem. Półmrok w sercu drży, Obraz bez niej pełen tęsknych spojrzeń. W półcieniu, Lustro jak zarys, niejasne, drży. Półmrok w sercu drży, Obraz pełen marzeń i samotnych dróg. Półmrok w sercu drży, Kreśląc znów linie wieży, co skryte wspomnieniem. Półmrok w sercu drży, Obraz bez niej pełen tęsknych spojrzeń.